„W dniu tym (…) wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego (…)” (Dz.699).
Święto Miłosierdzia Bożego zostało ustanowione, gdyż takie było pragnienie samego Chrystusa. Po raz pierwszy Pan Jezus mówił o tym do s. Faustyny Kowalskiej w Płocku w lutym 1931r. Przekazywał wtedy także swoją wolę co do powstania obrazu: „Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, żeby był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia” (Dz.49).
W kolejnych objawieniach Pan Jezus podał przyczynę ustanowienia nowego święta. „Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników”. (Dz. 699). „Dusze giną mimo Mojej gorzkiej męki. Daję im ostatnią deskę ratunku, to jest święto Miłosierdzia Mojego. Jeżeli nie uwielbią Miłosierdzia mojego, zginą na wieki” (Dz. 965). Określając miejsce święta w kalendarzu liturgicznym (pierwsza niedziela po Wielkanocy), Chrystus wybrał dzień, w którym przypada oktawa Zmartwychwstania Pańskiego. Jest ono zwieńczeniem Misterium Paschalnego, najpełniej objawiającego miłosierdzie Boga. S. Faustyna napisała w swym Dzienniczku: „Widzę, że złączone jest dzieło odkupienia z dziełem miłosierdzia, którego żąda Pan” (Dz. 89).
Przygotowaniem do Święta Miłosierdzia ma być nowenna rozpoczęta w Wielki Piątek, polegająca na odmawianiu Koronki do Miłosierdzia Bożego. „W tej nowennie – obiecał Pan Jezus – udzielę duszom wszelkich łask” (Dz. 796). Rozpowszechniona jest także nowenna, w której każdego dnia przyprowadzamy do Boga inną grupę dusz. Można ją odmawiać, ale Pan Jezus pragnie, aby święto było poprzedzone nowenną z Koronki do Miłosierdzia Bożego. W dniu święta obraz miłosierdzia powinien być publicznie uczczony, a kapłani mają głosić kazania o niewyczerpanym miłosierdziu Boga. Wszyscy powinni przeżywać ten dzień z czystym sercem w duchu miłości bliźniego i zaufania Bogu. „Pierwsza niedziela po Wielkanocy jest świętem Miłosierdzia, ale musi być i czyn; i żądam czci do Mojego Miłosierdzia przez obchodzenie uroczystości tego święta i przez cześć tego obrazu” (Dz. 742).
Święto Miłosierdzia to nie tylko dzień wielkiej czci Boga w tajemnicy Jego Miłosierdzia, ale także dzień ogromnej łaski. Pan Jezus związał z nim niezwykłe obietnice. Największa z nich dotyczy odpuszczenia win i kar. „Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar” (Dz. 699).
Pan Jezus powiedział, że „w tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat” (Dz. 699). Dotyczy to zarówno łask nadprzyrodzonych jak i doczesnych dobrodziejstw. Można prosić o wszystko, jeśli tylko przedmiot modlitwy zgodny jest z wolą Boga tzn. dobry dla człowieka w perspektywie wieczności.
Największa łaska – „zupełnego odpuszczenia win i kar” – jest jak tłumaczy ks. prof. Ignacy Różycki – łaską większą od odpustu zupełnego. Odpuszczenie wszystkich win i kar otrzymujemy tylko podczas sakramentu Chrztu świętego. Zatem Komunia święta przyjęta w święto Miłosierdzia zyskuje rangę „drugiego chrztu” (ks. Ignacy Różycki: „Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego, Kraków 2008).
Pierwsze starania o ustanowienie kultu Miłosierdzia Bożego w Kościele katolickim podjął ks. Michał Sopoćko, spowiednik s. Faustyny. Propagował ten kult od 1937r. w kościołach w Wilnie. Podczas II wojny światowej kult Miłosierdzia Bożego szerzył się w Polsce i poza jej granicami. Przyczynili się do tego Polacy rozproszeni po całym świecie, a szczególnie żołnierze z armii gen. Andersa.
Za pontyfikatu bł. Jana Pawła II wznowiono zabiegi o ustanowienie święta, a sam papież jeszcze jako biskup krakowski był szczególnie zaangażowany w szerzenie kultu Miłosierdzia Bożego. Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec św. w 1995r. wprowadził święto dla wszystkich diecezji w Polsce. Podczas kanonizacji s. Faustyny 30 kwietnia 2000r. Papież ustanowił to święto dla całego Kościoła w pierwszą niedzielę po Wielkanocy (tzw. Biała Niedziela).
17 sierpnia 2002r. w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, w Bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach, Ojciec święty dokonał uroczystego Aktu zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu. W święto Bożego Miłosierdzia 1 maja 2011r. papież Jan Paweł II został ogłoszony błogosławionym, a podczas święta Bożego Miłosierdzia 27 kwietnia 2014r. zapowiedziano kanonizację Jana Pawła II i Jana XXIII.
Motyw Bożego Miłosierdzia jest stale obecny na kartach Pisma Świętego. Daje człowiekowi siłę i pozwala zaufać Bogu nawet w najbardziej dramatycznych chwilach. Znamienne jest, że Jezus Chrystus szczególnie pragnął ustanowienia święta Bożego Miłosierdzia w czasach „nieludzkich”, w XX w. – wieku totalitaryzmu i wszelkiego zaprzeczenia miłości i miłosierdzia.
„Jesteś Pasterzem, który w pogoni za zbłąkaną owcą
zostawia dziewięćdziesiąt dziewięć
jesteś Ojcem który wychodzi pierwszy
naprzeciw syna marnotrawnego (…)
jeszcze żal łotra przyjmujesz za pochodnie
i łzą ostatnich sekund pozwolisz rozświetlić
próg Twego Królestwa
bo miłosierdzie Twoje trwa – jak wieczność”
S. M. Imelda Kosmala „Ku Twarzy wędruję”, Warszawa 1997, s. 77.
Elżbieta Hildt
