Pielgrzymka do Sanktuarium Św. Wojciecha w Cieszęcinie i Sanktuarium Chrystusa Pieciorańskiego w Wieruszowie
Parafianie z Parafii pw. Matki Boskiej Dobrej w Zgierzu wspólnie z ks. proboszczem Andrzejem Blewińskim wybrali się na pielgrzymkę w ramach projektu wspartego przez Urząd Marszałkowski Aktywny Senior. W parafii powstał chór seniorów, chór prowadzi Krystian Lewandowski. Przy parafii istnieje Klub Seniora prowadzony przez Sylwestra Sobiecha a następna grupa seniorów uczestniczy w warsztatach muzycznych i organizacji wyjazdów, przygotowanie poczęstunku
W Wieruszowie w klasztorze oo. Paulinów gdzie o. Gwardian zapoznał nas z historią zakonu. Powiedział – początki klasztoru oo. Paulinów w Wieruszowie łączą się z osobą sędziego wieluńskiego Bernarda Wierusza. W 1401 roku ufundował on klasztor przy drewnianym kościółku pw. Świętego Ducha, położonym nad Prosną u bram miasta Wieruszowa.
Obraz Pana Jezusa Pięciorańskiego jest najcenniejszą, ale nie jedyną pamiątką po czasach dawnej świetności miasta. Wiele sławy przysporzył mu bohaterski obrońca Jasnej Góry z czasów potopu szwedzkiego, o. Augustyn Kordecki, który w 1673 r. w czasie wizytacji wieruszowskiego konwentu niespodziewanie zmarł w 70 roku życia.
Kolejne ważne wydarzenie dla klasztoru to rok 1680, kiedy to bp Mikołaj Oborski konsekruje nowo wzniesioną świątynię, umieszczając w ołtarzowych mensach relikwie świętych męczenników – Grzegorza, Maksyma i Witalisa oraz szczątki św. Kandydy.
Bazylika do dziś zadziwia barokowym wystrojem wnętrza. Najpiękniejsze dzieła to: osiem, wspaniale przyozdobionych rzeźbami i złoceniami, bocznych ołtarzy, wykonana w podobnym stylu ambona, a także scena ukrzyżowania z ołtarza głównego. Wewnątrz kościoła znajduje się m.in. zespół dziewięciu rzeźbionych w drewnie, pomalowanych na czarno ołtarzy z drugiej połowy XVII w., barokowe stalle (1682 r.) z malowidłami paulińskich świętych i rokokowy prospekt organowy.
Łaskami słynie obraz Pana Jezusa Pięciorańskiego, nazywany także obrazem Miłosierdzia Bożego. W kościele wisi także namalowana na desce wierna kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Cenna jest płaskorzeźba z portretem fundatora kościoła, Bernarda Wiersza, datowana na 1632 r. Jednonawowa, murowana świątynia ma trójosiową fasadę ze szczytem między dwiema wieżami. Fasada rozczłonkowana jest pilastrami. Przy nawie wybudowane są dwie kaplice, które tworzą rodzaj transeptu.
Po około 120 latach nieobecności w 1983 do kościoła p.w. Ducha Świętego w Wieruszowie powrócili oo. paulini. W roku 1864 musieli oni opuścić to miejsce na mocy ukazu carskiego. W 2001 obchodzono jubileusz 600-lecia przybycia paulinów do Wieruszowa.
Po zwiedzeniu Klasztoru udaliśmy się na obiad i do Sanktuarium w Cieszęcinie Świętego Wojciecha Mimo kapryśnej pogody i padającego deszczu zwiedzaliśmy miejsca tak gdzie można było uczestniczyć wewnątrz budynku. Zabytkowy kościół drewniany z 1789 roku – Diecezjalne Sanktuarium Św. Wojciecha z relikwiami tego Świętego, z trzema ołtarzami późnobarokowymi i chrzcielnicą barokową z XVIII w. Znajdują się w nim sprowadzone z Gniezna relikwie Św. Wojciecha
Kościół pw. św. Wojciecha w Cieszęcinie. Gmina położona jest na starożytnym „Szlaku Bursztynowym”. Szlakiem tym według legendy podążał do Prus w 997 roku Św. Wojciech. Zatrzymał się On w Cieszęcinie wśród nadprośniańskich lasów , gdzie głosił miejscowej ludności Ewangelię. Dzisiaj jest w tym miejscu zabytkowy kościół drewniany z 1789 roku – Diecezjalne Sanktuarium Św. Wojciecha z relikwiami tego Świętego. Kościół drewniany jednonawowy. Trzy ołtarze późnobarokowe, chrzcielnica barokowa z XVIII w.
Budowa i wyposażenie. Drewniany kościół jednonawowy, konstrukcji zrębowej. Orientowany. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójboczne z boczną zakrystią. Kruchta z boku nawy. Wieża kwadratowa od frontu z kruchtą w przyziemiu. Zwieńczoną blaszanym hełmem z oszkloną latarnią. Dach dwukalenicowy, kryty blachą z wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczoną blaszanym hełmem z latarnią. Wewnątrz strop płaski z wydatną fasetą. Belka tęczowa z krucyfiksem, rzeźbami MB i Świętym Janem z przeł. XVIII i XIX w., oraz datą „1789”. Ołtarz główny i dwa boczne późnobarokowe. Chrzcielnica barokowa z XVIII w. Plebania murowana z 2. poł. XIX w.
Byliśmy też w Muzeum prowadzonym przez zakon Ojców Sercanów.
Wszyscy wrócili zadowoleni i ubogaceni duchowo.
Marianna Strugińska-Felczyńska
