Święta Teresa urodziła się 2 stycznia 1873 roku w Alençon we Francji, była dziewiątym dzieckiem Zeli Guérin i Ludwika Martin.
Gdy miała 4 lata straciła mamę, a cały trud wychowania spadł na ojca. Teresa wychowywała się w rodzinie w której Bóg był na pierwszym miejscu. Z domu rodzinnego wyniosła wiarę, ducha modlitwy, pragnienie świętości, oraz ogromną miłość do drugiego człowieka.
W noc Bożego Narodzenia w 1886 r. otrzymała łaskę wzmocnienia w znoszeniu cierpień, obraz ukrzyżowanego Jezusa był bardzo przejmujący w jej sercu i wzbudził pragnienie ratowania biednych dusz poprzez żarliwą modlitwę. Jej pragnieniem staje się zakon, jest młodą dziewczyną, ale bardzo dojrzałą emocjonalnie, wie czego chce i dąży do tego.
9 kwietnia 1888 r. wstępuje do Karmelu w Lisieux, a rok później rozpoczęła nowicjat i postanawia „przybyłam tu, aby wraz z Jezusem zbawiać dusze, a nade wszystko modlić się za kapłanów“.
W zakonie z wielką dbałością wykonywała wszystkie obowiązki nawet te najdrobniejsze, to swoje dążenie do doskonałości nazwała małą drogą dziecięctwa Bożego. Przeżycia i cierpienia jakich doznała w związku z zaniedbaniami ludzi do Boga spisała w Dziejach Duszy.
Teresa od Dzieciątka odeszła do Boga 30 września 1897 roku, miała 24 lata, przed śmiercią powiedziała, że pragnie będąc w niebie czynić dobro na ziemi oraz zesłać po swoim zgonie deszcz róż.
Beatyfikowana przez papieża Piusa XI w 1923 roku.
Kanonizacja przez Piusa XI w 1925 roku.
Dniem świętej 1 października
Patronka zakonów Teresek, Karmelitanek, Terezjanek, oraz misjonarzy misji katolickich Francji i Archidiecezji łódzkiej.
Atrybuty to dzieciątko Jezus, księga, pęk róż, pióro pisarskie.
Jest najmłodszą spośród doktorów Kościoła.
