Dnia 26 października 2017 r., w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie, pod przewodnictwem delegata Konferencji ks. abp. Józefa Kupnego (Wrocław) oraz o. Adama Schulza SJ, odbyło się doroczne spotkanie diecezjalnych koordynatorów ruchów i stowarzyszeń katolickich.
Wiodące idee wypowiedzi ks. abpa J. KUPNEGO nt. wyzwania społeczne stojące przed ruchami i stowarzyszeniami:
- Potrzeba stałego i szerszego upowszechniania społecznej nauki Kościoła – która również stanowi element ewangelizacji i przekazu nauki Kościoła;
- Formacja członków w duchu katolickiej nauki społecznej uczenie podstawowych zasad solidarności, dobra wspólnego i pomocniczości jako sposobu myślenia i działania członków ruchów. W świetle panujących w Polsce podziałów oraz zbliżających się wyborów do władz samorządowych, jest to wyzwanie tym usilniejsze i okazja do weryfikowania kandydatów deklarujących się jako chrześcijańscy.
- Odpowiedzialność za ojczyznę domaga się znajomości katolickiej nauki o patriotyzmie, zwłaszcza w perspektywie zbliżającego się 100-lecia odzyskania niepodległości. Miarodajną i znakomitą pomocą jest dokument: Chrześcijański kształt patriotyzmu. Dokument Konferencji Episkopatu Polski przygotowany przez Radę ds. Społecznych (2017). http://episkopat.pl/chrzescijanski-ksztalt-patriotyzmu-dokument-konferencji-episkopatu-polski-przygotowany-przez-rade-ds-spolecznych/. Dokument ten, wskazuje istotne elementy patriotyzmu, pozwala je odróżnić od form pozorowanych czy instrumentalnych (por. banner kibiców piłkarskiego klubu Legii przypominający o Powstaniu Warszawskim i męczeństwie Polaków oraz organizowanie tzw. ustawek).
- Ruchy nie powinny być formą ucieczki przed zaangażowaniem, także ruchy o charakterze pobożnościowym. Dostępne są różne formy opiniowania i nacisku jak petycje, podpisywanie list czy wysłanie listów wyrażających poparcie godziwych inicjatyw lub sprzeciw wobec niegodziwych i niemoralnych (np. kwestia ochrony życia, prawo do wolnej niedzieli, budżety obywatelskie). Duże echo akcji Caritas Rodzina rodzinie (organizowanie się w grupy wspierające) czy pomoc ofiarom kataklizmów, także po wichurach w Polsce, ilustrują kierunki zaangażowania.
- Okazją do szerszego wykorzystania pozostają katolickie programy i media, z pomocą których można się prezentować, zwłaszcza przez młodych członków ruchów.
- Inną okazją może być udział w pisaniu aktów prawnych (wśród je piszących są z pewnością także i członkowie ruchów i stowarzyszeń), ich monitorowanie i ocena (w Poznaniu i Płocku istnieją już takie ciała opiniujące w postaci Rad Społecznych).
- Dane GUS-u pokazuję wysoką ocenę stopnia zaangażowania ruchów i stowarzyszeń katolickich w sprawy społeczne, nawet wyższą niż pozarządowych organizacji statutowo do tego przeznaczonych.
Wybrane uwagi z wypowiedzi o. Adam SCHULZA SJ
- Działalność Rad Ruchów w diecezjach. Zachęta do integrowania w Radzie Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich także małych ruchów, jeszcze nawet przed ich oficjalnym zatwierdzeniem, aby nie pozostawiać ich samym sobie.
- Nowe aspekty Kościoła w Europie. W Kościele na Zachodzie (Belgia, Francja), ale i na Wschodzie (Rosja, Ukraina) dostrzegalny jest coraz większy zakres przejmowania odpowiedzialności w parafiach przez ruchy, stanowiący konsekwencję owocności ich pracy (Stolica Apostolska przygotowuje stosowny dokument regulujący tę sytuację).
- Oczekiwania wobec podejmowanego apostolatu. Apostolat ruchów winny cechować: profesjonalizm (tzn. solidne przemyślenie i przygotowanie działań), etyczność oraz przenikanie ich przez pierwiastek duchowy.
- Otwieranie się na Ducha. Program duszpasterski Kościoła w Polsce na najbliższy rok wskazuje, aby otwarcie na działanie Ducha dotyczyło nie tylko indywidualnych osób i ich życia, ale i ich zaangażowania na zewnątrz – w świecie, zaangażowania na rzecz dobra wspólnego i kultury.
- Działanie Ducha w duszy. Nie można zapominać, że Duch Święty nie tylko przynosi światło i pociechę (jako dominujące doświadczenie członków Odnowy w Duchu Świętym), ale od Niego przychodzą także ciemności oczyszczania i nawracania się (cierpienia i „dyskomfort”). W codziennym życiu wiele sytuacji nie jest jednoznacznych, czarno-białych, szarych, co domaga się rozeznawania, które z tych szarości są Bożą szarością.
- Duch Święty i charyzmaty. pomaga odkrywać swoje dary, którymi są także duchowe bogactwo i dobroć człowieka; pomaga rozeznawać własne powołanie życiowe; posługi naturalne i nadprzyrodzone (przy czy to rozróżnienie dotyczy bardziej z motywacji z które się czerpie (por. Mt 7, 22-23: Wielu powie Mi w owym dniu: „Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia, i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?” 23 Wtedy oświadczę im: „Nigdy was nie znałem...). Ojciec Święty Franciszek wzywa odnowy własnych charyzmatów i nie ulegania małodusznej stagnacji (jakby pacyfikacji Ducha) – inaczej dziś niż przed 50 laty odczytujemy własne charyzmaty ruchów.
- Duch (wbrew epoce post-prawdy, w której nie ma już pragnień) budzi pragnienia Boga i duchowości. Duch także budzi sumienia, nie poprzestając jednak na poziomie wyrzutów sumienia, lecz uczy odróżniania pomiędzy głosem Boga, a własnymi przekonaniami i poglądami, emocjami i odczuciami – Duch odsłania przede mną także obecne we mnie dobro oraz drogi wyjścia ze zła.
- Duch jest Duchem Prawy. Ojciec Święty Franciszek zachęca do patrzenia na świat przez okulary Dobrej Nowiny, nie zaś przez pryzmat mass mediów (złe wiadomości; myślenie emocjami a nie faktami – jest za lub przeciw opinii z mediów).
- Zaangażowanie na rzecz pojednania może mieć postać mówienia prawdy, ale mówienia z szacunkiem dla godności bliźniego (unikania mówienia emocjami), szukaniem pojednania i pól współpracy ponad podziałami.
- Tematem formacyjnego spotkania Ogólnopolskiej Rady Ruchów w marcu 2018r. będzie rozeznawanie.
- Pożądane jest coroczne spotkanie pasterza diecezji z członkami ruchów oraz z ich liderami.
Po wysłuchaniu wystąpień ks. abpa J. Kupnego i o. A. Schulza SJ był czas, aby poszczególni koordynatorzy mogli się podzielić doświadczeniami pracy Rady Ruchów oraz samych ruchów w swoich diecezjach.
