Priorytety AK

1. Organizację tworzą ludzie

Każda organizacja, czy to polityczna, czy społeczna, charytatywna, czy kościelna ma własny program i określony system wartości.

Ludzie nim wstąpią do organizacji powinni zapoznać się z programem. Poznać cele i zadania, prawa i obowiązki, by świadomie i odpowiedzialnie dokonać właściwego wyboru organizacji.

Świadomość programowa członków i zaangażowania się w realizację programu decydują o jakości organizacji. Członkowie powinni utożsamiać się z organizacją, w której się znaleźli. Dlatego każda organizacja poszukuje członków, którzy z przekonania i potrzeby serca w niej znaleźli.  Bowiem tacy członkowie nadają organizacji dynamikę i zapewniają rozwój. Organizacja nie spełni pokładanych w niej nadziei, gdy będą w niej ludzie przypadkowi. Oni nie będą utożsamiać się z organizacją, ani jej promować. Dlatego mówi się nie raz, że są organizacje „bez twarzy”, „bez wyrazu”.

2. Akcja Katolicka jest organizacją kościelną, katolickim stowarzyszeniem

Jeśli taka jest prawda o organizacjach, to zatrzymamy się nad Akcją Katolicką, która w myśl ustawy z 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego jest organizacją kościelną. Jej działalność sprowadza się do formacji religijnej, kultu publicznego i nauki katolickiej. Nad nią ma czuwać władza kościelna, by jej działanie było zgodne z celami religijnymi i moralnymi. Wspomniana ustawa mówi też, że Akcja Katolicka jest organizacją katolicką, co oznacza, że jest założona za aprobatą władzy kościelnej, która zatwierdza jej asystenta kościelnego. Działa ona w łączności z hierarchią i ma na celu zgodną z nauką Kościoła działalność społeczno-kulturalną, oświatowo-wychowawczą i charytatywno-opiekuńczą. Do Akcji Katolickiej stosuje się przepisy prawne, którym podlegają stowarzyszenia kościelne.

W Statucie Akcji Katolickiej czytamy:

Akcja Katolicka w Polsce, zwana dalej Akcją Katolicką, jest według Kodeksu Prawa Kanonicznego publicznym stowarzyszeniem wiernych erygowanym przez Konferencję Episkopatu Polski, działającym w całym kraju. Akcja Katolicka jako stowarzyszenie katolików świeckich posiadające właściwy sobie charyzmat, współpracuje z innymi stowarzyszeniami katolików świeckich i ruchami kościelnymi.

Należy jednak podkreślić, że Akcja Katolicka nie rządzi się zwykłymi regułami demokracji, jak stowarzyszenia cywilne, ale jej życie wspólnotowe opiera się na komunii – zasadzie strukturalnej, która przenika cały Kościół. Akcja Katolicka jest stowarzyszeniem ludzi świeckich, którzy dobrowolnie angażują się na sposób organicznej wspólnoty do bezpośredniej współpracy z hierarchią, aby wspólnie realizować apostolskie zadania Kościoła. Celem Akcji Katolickiej jest pogłębienie formacji chrześcijańskiej jej członków, oraz współpraca świeckich z hierarchią w realizacji misji Kościoła. Cel Akcji Katolickiej jest zawsze taki sam, jak cel Kościoła.

Akcja Katolicka osiąga ten cel przez:

- pogłębianie życia religijnego, moralnego, intelektualnego i kulturalnego

- podejmowanie zadań apostolskich, zgodnych z charyzmatem stowarzyszenia

- przenikanie wartościami ewangelicznymi życia rodzinnego, społecznego i publicznego

- zajmowanie stanowiska w sprawach publicznych Kościoła, reagowanie na zagrożenia wiary i moralności chrześcijańskiej

- kształcenie i wychowanie katolików do aktywności w życiu społecznym, gospodarczym, kulturalnym i politycznym.

Te podstawowe wiadomości o Akcji Katolickiej powinni znać wszyscy jej członkowie, by mogli świadomie i odpowiedzialnie angażowali się w realizację programu.

3. Akcja Katolicka w Kościele zajmuje wyjątkowe miejsce

Przywiązujemy wielką wagę do przygotowania wiernych do Akcji Katolickiej. Kandydat – godnie ze Statutem - przez około pół roku zapoznaje się podczas spotkań z podstawową wiedzą o Akcji Katolickiej. Pomocą w przygotowaniu są materiały, z którymi kandydat ma się zapoznać. Metodologia pracy – powoływania nowych oddziałów i przyjmowania nowych członków do Akcji Katolickiej ma związek z naturą tego stowarzyszenia.

Akcja Katolicka jest „urzędem” ludzi świeckich w Kościele, który cechuje nadprzyrodzone pochodzenie, kościelny charakter działalności, trwałość działania i publiczne uznanie przez Kościół. Do spełniania „urzędu” Akcja Katolicka potrzebuje „mandatu”, zgody i uznania hierarchii, że może uczestniczyć w apostolstwie i brać odpowiedzialność. „Mandat” włącza Akcję Katolicką w apostolstwo i czyni z niej współpracowników hierarchii. „Mandat”, jaki otrzymuje Akcja Katolicka nie jest taki sam, jaki otrzymuje w Kościele, hierarchia.

Ks. abp Józef Michalik w refleksji nad Statutem Akcji Katolickiej napisał.

Do Akcji Katolickiej mogą należeć katolicy świeccy, którzy akceptując jej naturę i cele, chcą uczestniczyć w życiu jednej z grup Stowarzyszenia, istniejących na terenie swojej diecezji... Zasadniczym momentem, decydującym o przystąpieniu do Akcji Katolickiej, jest podpisanie zgody na członkostwo. Poprzedzić je powinno odpowiednie przygotowanie, potrzebne dla zapoznania kandydatów ze statutem, naturą i celami Stowarzyszenia.

Przynależność do Akcji Katolickiej rozpoczyna się z chwilą otrzymania legitymacji. Od tego wydarzenia członek Akcji Katolickie przyjmuje na siebie obowiązki wynikające ze Statutu. Obecność w Akcji Katolickiej przeżywa, jako powołania do apostołowania i głoszenia Dobrej Nowiny. Członek Akcji Katolickiej powinien być świadomy, że obecność w tej organizacji kościelnej, wyznacza mu określoną drogę duchowości, zobowiązuje do aktywnego udziału w misji Kościoła i wzywa do komunii z hierarchią.

4. Akcja Katolicka „nadzieją Kościoła”

Akcja Katolicka powstała w Kościele z powodów religijnych. Przemiany cywilizacyjne na przełomie XIX i XX wieku, oprócz zjawisk pozytywnych, wywołały też wiele zjawisk negatywnych. Głównym złem tych czasów było usiłowanie odrzucenia Boga i pozbawienie Jego obecności w życiu społecznym przez odrzucenie zasad moralnych. Wypowiedziano walkę Kościołowi i temu wszystkiemu co sakralne. Papieże tego okresu poszukując wyjścia z tego zawirowania religijno-moralnego postanowili przywrócić światu Boga i Jego prawa. Środkiem do osiągnięcia tego celu miał być w Kościele ruch nazwany „Akcją Katolicką”. Chodziło o zespolenie wszystkich sił i wysiłków katolików dla przywrócenia wszystkich ludzi pod panowanie Chrystusa. Celem było odnowienie życia katolickiego w rodzinie i społeczeństwie przez chrystianizację wszystkich dziedzin życia. Metoda była prosta. Tworzyć organizacje i skupić w nich ludzi, którzy będą pogłębiać wiarę i za ich pośrednictwem, oddziaływać na innych. Wszystko to miało się odbywać w jedności z hierarchią.

Początki Akcji Katolickiej w Kościele, to pierwsze lata XX wieku, a w Polsce w roku 1930. Przed wojną w Polsce była to organizacja bardzo prężna. Miała wiele osiągnięć na polu religijnym, społecznym i narodowym. Miała wielu wybitnych działaczy, z których w czasie II wojny światowej wielu zginęło w obozach. Po wojnie Akcja Katolicka już nie była, tak znaczącą siłą Kościoła, a uwarunkowania społeczno-polityczne nie sprzyjały jej rozwojowi. Doszło nawet do tego, że działanie Akcji Katolickiej zostało zawieszone, aż do naszych dni. Tym dniem inicjującym Akcję Katolicką w Polsce było przemówienie Jana Pawła II do biskupów polskich podczas wizyty ad limina Apostolorum w roku 1993. Reaktywowana

Akcja Katolicka w Polsce była wielką nadzieją Kościoła. Na sympozjum o Akcji Katolickiej w Ołtarzewie, Metropolita Przemyski mówił:

W Akcji Katolickiej chodzi o to, aby stworzyć nowy o pogłębionej i zdynamizowanej wierze laikat w Polsce. I tu zrodzi się „nowy” Kościół, który będzie wyzwaniem dla wszystkich: i dla księży, i dla świeckich, i dla świata. Są podstawy do nadziei na nowy ruch duchowości, który już się rodzi na naszych oczach i pomoże w zrozumieniu prawdy zbawczej, która tkwi w Ewangelii. Nowa wizja organicznego apostolstwa świeckich, która się ujawnia, i którą biorą na siebie biskupi, księża i świeccy. Jeśli będzie kontynuowana w pełnej jedności, przyniesie nadzwyczajne owoce.  (IV. 1995)

Każdy kto wstępuje do Akcji Katolickiej ma obowiązek uczestniczyć w spotkaniach formacyjnych w parafii, jak i poza nią. Przez „tak” Akcji Katolickiej mówimy: „tak formacji”. Celem obecności w Akcji Katolickiej nie jest samo wstąpienie, ale przez obecność w stowarzyszeniu poszukiwanie świętości. Permanentna formacja ma pomagać dojrzewać w wierze, kształtować siebie na miarę wymagań Ewangelii i zdobyć wewnętrzną równowagę. Udział w formacji jest konieczny, by każdy wzrastał w życiu duchowym. Ten wzrost zapewnia Bóg i Jego łasce, której należy poszukiwać. Formacja jest poszukiwaniem takich budulców duchowych, które pozwalają człowiekowi współpracować z łaską i zdobywać doskonałość. Każdy, kto należy do Akcji Katolickiej powinien rozważyć – jak to wezwanie realizuje?

5. Wybierzcie życie idąc drogą świętości

Akcja Katolicka ze względu na wyjątkowe miejsce w strukturze Kościoła powinna skupić ludzi, którzy dzięki formacji będą świadomie realizować – chrześcijańskie powołanie do świętości. Przez poznanie swojej godności i zrozumienie, co się dokonało podczas chrztu, członkowie stowarzyszenia powołanie do świętości, nie będą przeżywać w kategoriach obowiązku, lecz jako odpowiedź na dar bezgranicznej miłości Boga. Akcja Katolicka ma podejmować taką formację, która umożliwi poznawanie Boga, po to, by Go kochać i Jemu służyć. Dlatego w stowarzyszeniu wskazuje się środki prowadzące do poznania i umiłowania Boga. Przypomnijmy je sobie.

A. MODLITWA. Członkowie Akcji Katolickiej mają być ludźmi modlitwy. Bo dzięki niej uświadamiają sobie, że są stworzeniami oczekującymi odkupienia, stworzeniami, które swoją tożsamość uzyskują dzięki pomocy, tchnieniu, którego źródłem jest relacja z Bogiem. Członkowie Akcji Katolickiej modlą się, bo ona otwiera nowe horyzonty myślenia i pozwala dostrzegać sens w tym, kim są i ku czemu zmierzają. Modlitwa pomaga im przezwyciężać trudności i wytrwać w przeciwnościach. Ona jest mocą i mądrością w podejmowanych inicjatywach ewangelizacyjnych. To dzięki modlitwie członkowie Akcji Katolickiej dorastają do misji, do której wezwał ich Bóg. Według Giuseppe Lazzatiego, bez modlitwy nie jesteśmy i nie możemy być sobą, wedle miary stwórczego zamysłu Boga. Modlitwa jest więc warunkiem naszego autentycznego bycia ludźmi oraz naszego prawdziwego wzrastania w człowieczeństwie.

B. LITURGIA. Członkowie Akcji Katolickiej cenią sobie mszę św. i wszelkie nabożeństwa w świątyni, gdyż poprzez nie dokonuje się uświęcenie człowieka i uwielbienie Boga. W liturgii spotykają się dwa nurty: zbawczy, który pochodzi od Boga i dziękczynny, który jest odpowiedzią człowieka. Wspominanie w liturgii minionych czynności zbawczych Jezusa Chrystusa sprawia, że stają się one rzeczywistością aktualizującą zbawienie. Owocny udział w liturgii przejawia się godnym przyjęciem Komunii Świętej podczas liturgii mszalnej, przyjęciem łaski sakramentu, a po wyjściu z liturgii postawą wiernego wypełnienia woli Bożej i kierowania się miłością w życiu codziennym. Do świadomego i owocnego udziału w liturgii potrzebna jest wiara, która sprawia, że liturgia staje się rzeczywistym spotkaniem człowieka z Bogiem.

C. LEKTURA PISMA ŚWIĘTEGO. Ojciec Amedeo Cencini, wykładowca na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie uczy, że Słowo Boże jest punktem odniesienia w formacji każdego człowieka. W Słowie Bożym jest aktywnie obecny Bóg, który mówi. Bóg zwrócony ku temu, kto czyta Słowo. I wtedy staje się ono jakby skrzyżowaniem spojrzeń, tak jakby w tym momencie Bóg wypowiadał to Słowo tylko dla tej osoby, która je czyta. Ilekroć bierzemy Biblię do ręki, zaczyna nam towarzyszyć Bóg, który pragnie, bym Go rozpoznał i z Nim przebywał. Słowo Boże – pisze Daniel-Ange - stopniowo wprowadza mnie w myśl Boga, w Jego widzenie stworzenia, ludzkości, Kościoła. A przede wszystkim wprowadza mnie w Jego własne spojrzenie, którym ogarnia mnie, moje serce, moje życie. Zachętą do czytania Pisma Świętego niech będą słowa Enzo Bianchi, założyciela wspólnoty monastycznej we Włoszech.

Zachwyć się Tym, który przemawia do twojego serca, zachwyć się pokarmem,który On ci daje… Pozwól, aby Słowo, przyciągnęło cię do siebie, przemieniło cię na obraz Syna Bożego… Słowo, które otrzymałeś jest dla ciebie życiem, radością i pokojem, zbawieniem… Bóg objawia ci siebie, przyjmij Jego niewysłowione imię, Jego oblicze Miłującego. Bóg cię naucza, kształtuj swoje życie według życia Jego Syna…”

D. SAKRAMENTY. Są ustanowione przez Chrystusa i Kościół, jako widzialne znaki łaski i miłości Boga do człowieka. W sakramentach dochodzi do spotkania człowieka wierzącego ze zbawiającym Bogiem. Sakramenty są znakami zbawienia, przez które Bóg daje człowiekowi nowe życie, umacnia je i gwarantuje stały rozwój przez: dary Ducha Świętego, pokarm duchowy, przebaczenie grzechów, umocnienie w chorobie, posłanych pasterzy, czy błogosławieństwo miłości dwojga ludzi i złączenie się z nimi. Wszystkie sakramenty trzeba przyjmować z wiarą, gdyż ujawnia się wtedy przez nie moc łaski. Sakramenty są znakami, w których Bóg kieruje ku ludziom zobowiązania moralne, właściwe poszczególnym sakramentom. Właściwe korzystanie z sakramentów powoduje wzrost duchowy człowieka.

E. POBOŻNOŚĆ MARYJNA. Maryja wybrana przez Boga na Matkę Zbawiciela, nosi Go swym łonie, wydaje Go na świat i Nim się opiekuje. Daje Mu to wszystko, co małemu dziecku daje każda matka. To dzięki Niej ze Zbawicielem mogą się spotkać pasterze, Mędrcy ze Wschodu, a potem Symeon i Anna. W Dekrecie o Apostolstwie świeckich, czytamy:

Doskonałym wzorem dla życia duchowego i apostolskiego jest Najświętsza Maryja Panna, Królowa Apostołów, która w czasie ziemskiego życia, podobnego do życia innych, pełnego trosk rodzinnych i pracy, jednoczyła się zawsze najściślej ze swoim Synem i współuczestniczyła w szczególny sposób w dziele Zbawiciela... Niech wszyscy z wielką pobożnością oddają Jej cześć i niech powierzają Jej macierzyńskiej opiece swoje życie i apostolstwo.

Do życia z Maryją został zachęcony Józef przez samego anioła. Nie bój się Jej wziąć.. Obecnie Syn Boży zachęca każdego z nas: Oto Matka Twoja. Mieć u siebie Boga, jakie to proste! – pisze Victor Sion. Wystarczy zrobić tak, jak każe Bóg, wziąć do siebie Maryję. Wtedy Jezus rodzi się u nas i możemy wzywać Boga i otrzymywać Go, wymawiając imię Boże. Jak to zrobić poucza nas jeden z teologów.

Przyjąć Maryję do naszego życia to znaczy przyjąć czułość Matki. Ale matki silnej. Maryja nie bała się ani o siebie ani o Jezusa. Nie będzie się bać o nas. Jest Ona zdolna kochać nas tylko w jeden sposób: pragnąc, abyśmy naśladowali Jezusa. Za wszelką cenę! Nie prośmy Jej, aby stała się dla nas schronieniem przed zbyt ciężkimi doświadczeniami. Prośmy Ją, abyśmy tak, jak Ona, uwierzyli słowu, które pozwoliło Jej wszystko przetrzymać. „Z Bogiem nic nie jest niemożliwe.”

Jan Paweł II do Akcji Katolickiej powiedział: Wstępując w szeregi stowarzyszenia, zdecydowaliście się stanąć z podniesionym czołem po stronie Chrystusa; zdecydowaliście się Go naśladować… Ważne jest, abyście zwrócili oczy serca ku Chrystusowi… Droga wierności i wytrwałości nie jest łatwa. Dlatego w niebezpieczeństwach i przeciwnościach trzeba zaufać Panu, który jest naszym obrońcą. Tylko od Niego może przyjść światło i siła konieczne do wytrwania w trudnościach. Wiem […], że chcecie naprawdę naśladować boskiego Mistrza. Dlatego przyjęliście regułę życia duchowego, która przypomina i ponownie wskazuje drogi i środki formacyjne stanowiące najcenniejsze dziedzictwo waszego stowarzyszenia… Chcecie oprzeć wasze apostolstwo na mocnej skale wierności Chrystusowi. Staracie się prowadzić z Nim nieustanny dialog poprzez modlitwę indywidualną, wspólnotową i liturgiczną, medytację i lectio divina, częste przystępowanie do sakramentu pokuty i Eucharystii. Ze ścisłej więzi z Panem rodzi się świadectwo miłości. Pokarm dla tego nadprzyrodzonego wzrostu czerpiecie ze stałego kierownictwa duchowego, rekolekcji i ćwiczeń duchowych oraz dziecięcego oddania się Matce Bożej.

Reasumując naszą refleksję trzeba zaznaczyć, że wielu dzięki przynależności do Akcji Katolickiej głębiej przeżywa swoją godność dziecka Bożego, angażuje się w duszpasterstwo parafialne, kocha Kościół i staje w obronie moralności katolickiej, szanuje kapłanów i biskupów, podejmuje działania, by pomóc zagubionym. Taką postawę należy upatrywać w tym, że wybrali świętość. Ale ku temu w Akcji Katolickiej powinni dążyć wszyscy.

6. W komunii z hierarchią

Akcję Katolicką od innych grup, wspólnot i stowarzyszeń w Kościele wyróżnia jej komunia z hierarchią. To decyduje o jej katolickości. Akcja Katolicka – pisał Pius XI – jest udziałem świeckich w apostolstwie hierarchicznym Kościoła katolickiego dla obrony zasad religijnych i moralnych, oraz dla rozwoju zdrowej i pożytecznej akcji społecznej pod przewodnictwem hierarchii kościelnej, niezależnie i ponad wszystkie partie polityczne, celem odnowienia życia katolickiego w rodzinie i społeczeństwie.

Akcja Katolicka od początku postrzegana jest w Kościele, jako wspólnota świeckich powołana do pomocy hierarchii w apostolstwie i ewangelizacji. Ze strony kapłanów, jako asystentów, ma mieć zapewnioną taką pomoc duchową, dzięki której będą wzrastać w jedności z Chrystusem i Kościołem.

Jan Paweł II naucza, że kapłani asystenci są powołani do tego, aby być kwalifikowanymi wychowami do życia wiary, do modlitwy osobistej i wspólnotowej, do życia sakramentalnego, aby towarzyszyć każdemu członkowi Akcji Katolickiej w drodze doskonałości chrześcijańskiej, by być przewodnikami, pewnymi, od których wierni świeccy mogą otrzymać światło i moc ducha przez formację do apostolatu im właściwego.

Ks. abp Józef Michalik na sympozjum w Lublinie w roku 1996 mówił o tym: Apostolat, proponowany i realizowany przez Akcję Katolicką, ma być współpracą wspólnoty świeckich i hierarchii... Potrzebny jest katolicki laikat w Polsce, zjednoczony między sobą i z hierarchią, który otwarty będzie na wymianę zdań, ale po jej dokonaniu zrozumie konieczność jednolitego działania. Miłość i przywiązanie do Kościoła, jako jedna z zasadniczych podstaw Akcji Katolickiej, polegać będzie … na posłuszeństwie wiary, na ofiarnym trudzie walki o zgodność sumienia i życia z tym, czego naucza Ewangelia i Magisterium Kościoła.

Członkowie Akcji Katolickiej szanują biskupów i kapłanów. W okresie narastającego antyklerykalizmu są ich obrońcami. Kościół w Polsce idzie ku zwycięstwu, bo szuka jedności biskupów z kapłanami, a kapłanów z laikatem.

7. Akcja Katolicka aktywnie włącza się w apostolstwo i ewangelizację

Akcja Katolicka ma skutecznie ożywiać życie apostolskie w parafii, a przy tym dawać gwarancję takiej współpracy w duszpasterstwie lokalnym, której nie dają inne stowarzyszenia czy wspólnoty. Ma włączać się w program pracy duszpasterskiej diecezjalny i parafialny. Ma być szkołą apostolstwa, budzenia nowych inicjatyw w Kościele, ma być zatroskaniem ewangelizacyjnym realizowanym wspólnie z innymi. Ma stać się zaczynem ewangelizacji, szkołą wiary, szkołą świadectwa. Z czasem w Akcji Katolickiej powinna wyłonić się grupa ludzi całkowicie oddanych sprawom Kościoła, gotowych na wszystko dla Chrystusa, z których będzie można tworzyć stałe formy służby świeckich w Kościele, tzw. ministeria. Szczególnym zadaniem Akcji Katolickiej dzisiaj jest udział w „nowej ewangelizacji”, czyli dotarcie do tych ludzi, którzy zatracili wiarę, lub ją osłabili na skutek sekularyzmu, laicyzmu, ateizmu. Jan Paweł II uczył, że nowa ewangelizacja to głoszenie Ewangelii… z nową gorliwością, nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu. W tej ewangelizacji należy wskazywać ludziom na Jezusa, prowadzić ich do przyjęcia Go i pomagać przylgnąć do Niego i Jego Ewangelii tak, by zgodzili się na określoną moralność. Drogi nowej ewangelizacji określił Jan Paweł II w adhortacji Christifideles laici, jako pola zaangażowania ludzi świeckich: poszanować godność ludzką, promować szacunek dla prawa do życia, chronić wolność religijną, uwzględniać priorytet rodziny na płaszczyźnie społecznego zaangażowania, nobilitować miłość, jako duszę i podstawę solidarności, przeniknąć Ewangelią życie gospodarczo-społeczne; przepajać kulturę Ewangelią (CL 37-44).

8. Podsumowanie

Nasze pielgrzymowanie do archikatedry, na spotkanie z racji patronalnego święta Akcji Katolickiej, Chrystusa Króla, staje się okazją do przypomnienia najważniejszych prawd dotyczących przeżywania naszej obecności w Akcji Katolickiej. Święto patronalne jest nie tylko dniem radości dla członków stowarzyszenia, ale i refleksji nad tym: jak realizuję podjęte zobowiązania? By łatwiej nam było rozejrzeć się w tak bogatej tematyce zostały nam podane konkretne myśli do rachunku sumienia. Przed Akcją Katolicką stoją wciąż nowe wezwania, gdyż pojawiają się nowe problemy w Kościele i świecie, których bez zaangażowania ludzi świeckich nie można będzie rozwiązać. Wsłuchajmy się więc jeszcze raz w to wołanie naszych Pasterzy: jesteście potrzebni Kościołowi. Potrzebni, by więcej było dobra na ziemi dzięki Waszej świętości. To dzięki Wam, członkom Akcji Katolickiej to dobro, kiełkuje i rośnie w parafiach. Trzeba dziś wyrazić słowa uznania i szacunku wobec kapłanów, którzy nas wspierają i na nowo zawierzyć się Chrystusowi Królowi Wszechświata, by z Jego pomocą odnawiać oblicze ziemi. Niech spotkanie w archikatedrze z Metropolitą podczas Eucharystii i wsłuchanie się w słowo Boże, które wygłosi dopomoże nam w pełnieniu tego zaszczytnego powołania, jakim zostaliśmy obdarowani w Kościele.