Fragmenty homilii Arcybiskupa łódzkiego
podczas Mszy św. sprawowanej z okazji 5. rocznicy wznowienia działalności Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej Archidiecezji Łódzkiej
(niedziela, 16 września 2001 r.)
(…) Ojciec Święty Jan Paweł II 12 stycznia 1993 r. skierował do nas, Biskupów polskich przebywających w Rzymie z wizytą ad limina apostolorum, następujące słowa: „Niezastąpionym środkiem formacji apostolskiej świeckich są organizacje, stowarzyszenia i ruchy katolickie. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje Akcja Katolicka, która kiedyś była żywa i przyniosła tyle wspaniałych owoców. Trzeba więc, aby na nowo odżyła. Bez niej bowiem infrastruktura zrzeszeń katolickich byłaby niepełna”. Papież nawiązał do adhortacji „O powołaniu i misji świeckich w Kościele i świecie”, gdzie zaakcentowane zostały ruchy i stowarzyszenia Akcji Katolickiej, jako szczególne formy apostolstwa świeckich (nr 31). Propozycja Ojca Świętego stała się wskazówką działania. Po ponad pięćdziesięciu latach nieobecności, wznowienie z inicjatywy Jana Pawła II działalności Akcji Katolickiej w Kościele polskim stało się faktem. Posiadając swoje struktury w wymiarze krajowym, diecezjalnym i parafialnym, Stowarzyszenie może skutecznie prowadzić działalność zorganizowaną. W Kościele łódzkim rozwój Akcji Katolickiej jest możliwy dzięki współpracy duszpasterzy i katolików świeckich, którym leży na sercu dobro Kościoła i głoszenie Ewangelii na łódzkiej ziemi. Dzięki temu wierni świeccy mogą dzisiaj bardziej owocnie i odpowiedzialnie wypełniać swoją misję apostolską w Kościele i w świecie.
(…) Akcja Katolicka zrodziła się jako reakcja na proces sekularyzacji w krajach zachodniej Europy. Proces sekularyzacji w czasach obecnych przybiera na sile również w naszej Ojczyźnie. Jego eskalacja nie ulega wątpliwości. Procesowi temu przeciwstawić się mogą jedynie takie zintegrowane ruchy i stowarzyszenia świeckie, pozostające w ścisłej łączności z biskupami i kapłanami, jak Akcja Katolicka. Wznowienie działalności stowarzyszenia katolików świeckich, odznaczających się charyzmatem najbliższej współpracy z hierarchią, potrzebne jest zarówno Kościołowi, jak i społeczeństwu.
W latach totalitaryzmu komunistycznego odpowiedzialność za Kościół w naszej Ojczyźnie spoczywała prawie wyłącznie na duchownych. Katolicy świeccy swoją przynależność do Kościoła demonstrowali przede wszystkim poprzez tłumny udział w nabożeństwach. Dialog, współpraca, tym bardziej współodpowiedzialność za Kościół i wypełnianie jego misji były dla laikatu utrudnione. Przyczyniło się to niewątpliwie do ukształtowania pasywnego zachowania katolików i biernej przynależności do Kościoła. Dzisiaj, pamiętając o darze przywróconej nam na powrót wolności i niepodległości, powoli zaczynamy realizować wspólnie – laikat i duchowni – nasze prawo i obowiązek bycia Kościołem, odpowiedzialności za Kościół i wypełniania jego apostolskiego mandatu. Wymaga to wciąż przekraczania wielu barier, pokonywania uprzedzeń i lęków, zmiany przyzwyczajeń, przemiany mentalności i stylu życia. W tym inwestowaniu w człowieka Akcja Katolicka ma już pewne osiągnięcia. Dostrzegł to Ojciec Święty Jan Paweł II podczas ostatniej pielgrzymki do Ojczyzny, mówiąc 5 czerwca 1999 r. w Sopocie, że Akcja Katolicka jest szkołą ludzi odpowiedzialnych za Kościół.
(…) Chociaż dziś składamy Bogu dziękczynienie za pierwsze pięć lat wznowionej działalności Akcji Katolickiej w naszej archidiecezji, należy wciąż pamiętać, że dalszy jej rozwój zależy w największej mierze od aktywności oddziałów parafialnych stowarzyszenia, zaangażowania oraz współpracy świeckich i duszpasterzy. Nie należy się zatem zrażać nadmiarem obowiązków, niepowodzeniami, brakiem czasu i doświadczenia we wspólnej pracy. Pamiętajmy, że jeśli uczniowie Chrystusa gromadzą się w Jego imię, On sam pośród nich jest obecny. Parafialne oddziały Akcji Katolickiej coraz bardziej powinny się stawać środowiskami, w których dojrzewa i umacnia się wiara. Trwanie w jedności z innymi członkami Akcji Katolickiej jest jednocześnie trwaniem we wspólnocie parafialnej, która urzeczywistnia jeden Chrystusowy Kościół.
(…) Nauczanie Kościoła podkreśla konieczność aktywnej obecności chrześcijan we wspólnocie Kościoła, ale także w życiu społecznym i politycznym. Nie można zatem zniechęcać się niebezpieczeństwami ani wynaturzeniami moralnymi, które jakże często towarzyszą sprawowaniu władzy i rodzą niechęć i niesmak wśród obywateli. „Mimo wszelkiego ryzyka – podkreśla w swoim nauczaniu Jan Paweł II – wierni świeccy nie mogą rezygnować z udziału w polityce (…). Oskarżenia o karierowiczostwo, o kult władzy, o egoizm i korupcję, a także przeświadczenie (…), iż polityka musi być terenem moralnego zagrożenia, bynajmniej nie usprawiedliwiają sceptycyzmu i nieobecności chrześcijan w sprawach publicznych” (Christifideles laici, 42). Dlatego Dokumenty II Polskiego Synodu Plenarnego przypominają: „Katolicy są zobowiązani do aktywnego, odpowiedzialnego i kompetentnego uczestnictwa w kształtowaniu demokratycznego państwa prawa” (II Polski Synod Plenarny, Kościół wobec rzeczywistości politycznej, nr 37, Pallottinum 2001, s. 94). Prymas Tysiąclecia kard. Stefan Wyszyński mówił wyraźnie: „Dla nas, po Bogu, największa miłość to Polska! Musimy po Bogu dochować wierności przede wszystkim naszej Ojczyźnie i narodowej kulturze polskiej (Jedna jest Polska, s. 30). (…)
Drodzy Bracia i Siostry! Dzięki składając temu, który nas przyoblekł mocą, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, że uznał nas za godnych wiary ( por. 1 Tm 1,12), bądźmy gorliwymi świadkami i apostołami Zbawiciela. Przemieniajmy otaczający nas świat duchem Bożym, prawdą Ewangelii, wartościami i zasadami zaczerpniętymi z nauczania społecznego Kościoła. Czujmy się odpowiedzialni za przyszłość Kościoła wkraczającego odważnie w trzecie tysiąclecie, stając się jego nadzieją w naszym Panu i Zbawicielu Jezusie Chrystusie. Amen”
Źródło: Niedziela Łódzka
Poświęcenie sztandaru przez abp. Wł. Ziółka w katedrze łódzkiej
Foto: Maria Niedziela
