Akcja Katolicka wraz z członkami i sympatykami oraz z członkami Polskiego Towarzystwa Schronisk Młodzieżowych kolejny raz wybrała się do Uniejowa. Uczestniczyliśmy w szkoleniu zorganizowanym przez Dyrektora Narodowego Centrum Samorządu Terytorialnego w Łodzi Iwonę Wieczorek z zakresu profilaktyki badań piersi, zdrowego żywienia a później kąpiel w termach uniejowskich. Podczas wyjazdu zawsze jest coś dla ciała i duszy. Tym razem pokłoniliśmy św. Bogumiłowi w Kolegiacie Uniejowskiej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Uniejów to jedno z najstarszych miast w Polsce, od wieków związany z Kościołem. W XI w. była to osada, pierwsza pisemna wzmianka o miejscowości (Uneievo) pochodzi z 1136 r. z bulli papieża Innocentego II. Uniejowski zamek – własność Arcybiskupów Gnieźnieńskich – był miejscem zjazdów duchowieństwa i synodów diecezjalnych. W 1836 r. hrabia Aleksander Toll przyczynił się do istotnych zmian w architekturze uniejowskiego zamku oraz do założenia parku w stylu angielskim. Rodzina Tollów była w posiadaniu zamku do 1918 r. Walory turystyczne Uniejowa.
Cisza, czysty klimat i zwarte tereny leśne powodują, że gmina posiada niezaprzeczalne walory turystyczne. Na bazie wód geotermalnych działa Geotermia Uniejów, oferująca szeroką ofertę leczniczych zabiegów, a także kompleks Termy Uniejów, w skład którego wchodzą baseny, Kasztel Rycerski oraz baza gastronomiczna. Zarówno w basenach jak i baliach drewnianych znajdujących się w kasztelu, można zażywać kąpieli w leczniczych solankach termalnych.
W jednej z kaplic średniowiecznej kolegiaty pw. Wniebowzięcia NMP stojącej przy rynku w Uniejowie znajduje się sarkofag bł. Bogumiła. Na tumbie wykonanej z czarnego marmuru spoczywa rzeźba z brązu – leżący bł. Bogumił wyciąga prawicę w geście błogosławieństwa. Sarkofag pochodzi z 1666 r. – w owym czasie trwał pierwszy proces beatyfikacyjny arcybiskupa gnieźnieńskiego Bogumiła, który żył w XII wieku. W uniejowskiej kolegiacie znajdują się relikwie bł. Bogumiła: część w sarkofagu, malutka cząstka kości w monstrancji i głowa w hermie relikwiarzowej na co dzień przechowywanej w chronionej wnęce w zakrystii kościoła.
Patron Uniejowa – Błogosławiony Bogumił.
Około tysiąca lat temu na Ziemi Uniejowskiej żył i działał arcybiskup gnieźnieński – Bogumił. W Uniejowie i pobliskim Dobrowie, gdzie miał swoją pustelnię, cieszy się on szczególnym kultem wiernych. Według udokumentowanych zapisków, miały i nadal mają miejsce liczne uzdrowienia za jego wstawiennictwem. Świadczą o nich drewniane kule zostawiane w kościele przez osoby, które doznały łask, oraz przedmioty z wosku przedstawiające uzdrowione części ciała. Dzięki cudownym uzdrowieniom Bogumił został uznany przez Kościół za błogosławionego. Proces jego beatyfikacji odbył się w XVII w. Błogosławiony Bogumił – patron Uniejowa – wciąż czuwa nad miastem, aby wszyscy, którzy tu przebywają, nadal doświadczali jego zdrowotnej opieki. Uniejów może poszczycić się prawie tysiącletnią historią, co pozwala uznać miejscowość za jedno z najstarszych miast w Polsce. Pierwsze pisemne wzmianki o miejscowości Unieievo pochodzą z bulli papieża Innocentego II, wydanej w 1136 r. W owym czasie Uniejów był jedynie wspomniany jako osada położona w pobliżu Spicymierza należącego do arcybiskupów gnieźnieńskich i pełniącego ważną funkcję kasztelanii. Z biegiem lat ranga Uniejowa zaczęła rosnąć, co wiązało się z wpływem kościoła na rozwój miasta. Pierwszym arcybiskupem przebywającym w Uniejowie był Błogosławiony Bogumił, obecnie patron miasta.
Uniejów otrzymał przywilej lokacyjny przed rokiem 1290 z rąk arcybiskupa Jakuba Świnki, który w 1283 r. ufundował szpital i kościół św. Ducha. W 1331 r. miasto zostało zniszczone przez Krzyżaków. Istniejące wówczas świątynie zostały zrabowane i spalone. Po okresie zniszczeń nastąpił rozkwit gospodarczy i ludnościowy miasta, który przypadł na II poł. XIV w. i XV stulecie. W tym czasie do rozwoju Uniejowa przyczynił się arcybiskup Jarosław Bogoria Skotnicki, który w miejscu świątyni zniszczonej przez Krzyżaków wzniósł kościół pw. Wniebowzięcia NMP.
Zdjęcia wykonała Maria Niedziela
Opracowanie Marianna Strugińska
